Powiat Toruński

Wycieczka piesza z cyklu „Wędrówki rodzinne z PTTK"

W najbliższą sobotę tj. 2 lutego 2019 r. Oddział Miejski Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego im. Mariana Sydowa w Toruniu zaprasza mieszkańców miasta i okolic na wyprawę za miasto, w ramach popularnego cyklu wycieczek krajoznawczo-turystycznych „Wędrówki rodzinne z PTTK”. Spotkanie uczestników nastąpi o godz. 8.15 na pętli MZK przy Motoarenie. Trasa wycieczki będzie wiodła z Torunia, poprzez Port Drzewny, Przysiek, Stawy Przysieckie oraz lotnisko Aeroklubu Pomorskiego z powrotem do miasta. Wycieczkę poprowadzi przodownik turystyki pieszej Hanna Czech, a jej długość wyniesie ok. 12 km.

Port Drzewny. Pomysł budowy portu Drzewnego, powstał na pocz. lat 80-tych XIX w., wówczas flisacy spławiali rzeką mnóstwo drewnianych tratw. Plany budowy portu istniały już w 1889 r., pozostawała jedynie do rozstrzygnięcia kwestia jego usytuowania: w Toruniu, Grudziądzu czy Solcu Kujawskim? W 1899 r. powstało konsorcjum związane z budową portu w Toruniu, które zawiązali kupcy pośredniczący handlem drzewnym z Torunia, Elbląga, Gdańska i innych miast. W 1902 r. Rada Miasta Torunia zaciągnęła na jego budowę pożyczkę w wysokości 1.500.000 marek. W tym czasie na wsch. od Torunia w rejonie wsi Stary Toruń była sypana sztuczna grobla od prawego brzegu Wisły, do wiślanej Kępy Korzeniec. Kępa miała 54 ha powierzchni. Powstała grobla zlikwidowała kępę. Powstały akwen zajmował obszar o powierzchni 45 ha i mógł jednorazowo pomieścić 170 tratw. Jednak przy niskim stanie wody we Wiśle, zdarzało się, że port nie mógł przyjąć więcej niż 70 tratw. Przeznaczony był dla spławianych tratw z drewnem, na czas załatwiania formalności celnych. Kosztował 3.000.000 marek. Na potrzeby Portu Drzewnego w 1910 r. położono linię kolejową Toruń-Czarnowo oraz doprowadzono bocznicę do portu. W 1910 r. – pierwszym roku działalności portu, spółka osiągnęła zysk w wysokości 17.500 marek, natomiast sezon 1912-1913 przyniósł spółce aż 70.000 marek dochodu.
(Henryk Miłoszewski, „Wiślany Toruń” (w) Ziemia, Warszawa 2017/2018, ZG PTTK, s.177-200.).

[treść archiwalna]